dag 51, 19-08-13

Dit verhaaltje, is mijn laatste verhaaltje en het eind van mijn grote avontuur, die ik vanuit THUIS schrijf. Mijn laatste ochtendje in mijn caravan, haast niet geslapen van de spanning, na dat dit mij uiteindelijk wel was gelukt met een dubbel gevoel en een traantje in mijn oog, had ik toch erg zin om naar huis te gaan. Ontbijtje kreeg ik niet naar binnen en ben eerst maar lekker onder de douche gekropen, daarna alles ingepakt, caravannetje schoongemaakt, kacheltjes weer terug gebracht en alles alvast naar de auto gebracht. Trui en Bé waren alweer naar school en het was raar rustig op de camping, Seizoen afgelopen en echt tijd om naar huis te gaan. Samen met Hilde en Harry nog een echte Noorse wafel gegeten, Trui en Bé opgehaald en met z'n alle in de auto naar het vliegtuig. Raar gevoel was dit hoor en het afscheid nemen kwam eraan. Gelukkig hadden ze mij geholpen met inchecken en was mijn bagage ook zo geregeld en toen door de douane en dus tijd om gedag te zeggen. Vond het wel moeilijk, maar heb mij groot gehouden. Geknuffeld, gekust en heel veel gezwaaid en ze toch wel missen natuurlijk, ging ik weer in mijn 1 op naar Nederland. Natuurlijk piepte het poortje weer bij mij, alles gecontroleerd en helaas me potje jam van de Jordmormarsen in moeten leveren. Was er echt pissig om, dat was me mooie souvenirtje, had ik hem nou maar wel in mijn koffer gedaan... Daarna mocht ik door, heb ik nog een echte Noorse reep chocola gekocht en ben daarna naar de gate gegaan. Daar ging van alles door mijn hoofd en wou helemaal niet meer terug, heb toch echt wel een top tijd gehad. In het vliegtuig stond ik op huilen en was al bang dat als ik papa en mama weer zou zien zou uitbarsten, maar dat viel reuze mee, werd juist helemaal blij dat ik ze weer zag en dit met een dikke glimlach op mijn gezicht. Helaas voelde ik me helemaal niet lekker en zei mama al: 'Wat zie je groen!' De vlucht was nogal schommelig geweest en met weinig in je buik is dat natuurlijk niet heel lekker. Van de stewardess nog een lekkere zoete en zoute snack gekregen en een cola. En blijkt maar weer dat ik niet de enigste ben die wat onhandig is met bedienen, want deze meid liet cola vallen en dat nog wel over mijn nieuwe broek haha! Aangekomen op Schiphol, de bus ingestapt en op naar de bagage hal. Wat een mensen hier, keek mijn ogen weer uit! Bij mijn belt, zag ik Sanne en papa al voor het raam, maar helaas konden we elkaar niet horen. Na een kwartiertje was mijn koffer er en ben ik snel naar ze toe gesprint. Met spandoek verwelkomd en weer heerlijk gelachen met z'n alle. Ondertussen gaat het gewone Hollandse leventje weer door en stonden vanochtend Sanne en Marcaline al voor de deur om samen te ontbijten en kwam vanmiddag Janneke en hebben we lekker door het centrum gewandeld, bij oma geweest en weer veel mensen gedag gezegd en net alweer fanatiek op de baan getraind. Heerlijk om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien! Nu naar het volgende, Utrecht here I come!